Agenda
Another Kind of Blue kennen we van ‘Blue Technology’, waarin choreograaf David Middendorp dans, muziek en de nieuwste technologische snufjes liet samensmelten tot een verbluffend geheel. In zijn nieuwe voorstelling werpt hij de vraag op in hoeverre wij onze realiteit laten beïnvloeden door de technologie.
‘Flirt with Reality’ is – opnieuw – een verrassende en spannende mix van moderne dans en techniek. Technologische innovatie brengt zowel vooruitgang als wrijving in onze wereld. De mens staat met zijn verbeeldingskracht en emoties lijnrecht tegenover kille ontwikkelingen als kunstmatige intelligentie, virtual reality en drones. Of heeft technologie toch meer overeenkomsten met ons dan we denken? In ‘Flirt with Reality’ neemt Middendorp je mee op een reis, ongehinderd door tijd of zwaartekracht. Waar dansers letterlijk in botsing komen met digitale bits, zich laten leiden door gevoel, fantasie en ritme en waar dansende drones je een andere realiteit laten ervaren. Een flirt met de werkelijkheid.
Foto: PR Another Kind of Blue
Uitverkochte nachtclubs. Dansvloeren vol uitbundig publiek. De rave-cultuur, ontstaan in de jaren 80 en met de RoxY als creatief middelpunt, is de inspiratie voor Mechanical Ecstasy.
Tijdens deze voorstelling geen zitplekken maar een grote, wervelende dansvloer. Uit het geluidssysteem klinkt opzwepende Dance muziek, speciaal gecomponeerd door topproducers Thijs de Vlieger (NOISIA) en Jan-Bas Bollen. Op een van de podia staan de muzikanten van Slagwerk Den Haag de elektronische tracks live te spelen. Op de andere podia gaan negen dansers van internationaal dansgezelschap Club Guy & Roni tot het uiterste. Met een taalspuwende actrice als hun gestoorde predikant. Gezamenlijk maken zij een nieuw soort high waarin feest en voorstelling dwars door elkaar heen lopen.
Het danstheater van Club Guy & Roni herschrijft vanuit Groningen de wetten van het genre. Het gebruiken van meerdere kunstvormen – terwijl de nadruk op dans blijft – zorgt voor unieke voorstellingen. Mechanical Ecstasy is de ultieme viering van dit uitgangspunt.
Het is een ervaring die qua intensiteit veel op een rave lijkt. Een energieke vlucht uit het alledaagse en een intense beleving van het nu. Een feest dat doorgaat wanneer de voorstelling stopt. Kom en ‘Join the party!’
Na ‘HOME’ (2017) en de remake van ‘INSIDE OUT’ (2018) brengt Conny Janssen Danst een sprankelende dansvoorstelling over ouderdom, jeugd, de breekbaarheid van het leven en het verglijden van de tijd. ‘BROOS’ toont de kwetsbaarheid van het leven, van de eerste schreeuw tot de laatste zucht. In een mozaïek van vertellingen ervaren we de hartenklop van diverse momenten in tijd; het zijn en verdwijnen, het verwerven en verliezen, hier tegenover daar, nu versus toen. De tijd tikt door en is niet te stoppen.
Naast een groot, avontuurlijk ensemble van dertien dansers – jonge talenten en bekende gezichten – werkt Conny Janssen opnieuw samen met Maartje Teussink, die met speciaal voor ‘BROOS’ gecomponeerd werk live te horen is. Choreograaf en componist werkten in 2016 samen tijdens de locatievoorstelling ‘COURAGE’ in de Ferro Dome. Trouw omschreef de multi-instrumentalist Teussink als “een alchemist in een muzieklaboratorium vol plukkende gitaarriffs, bonkende bassen en sferische soundscapes”.
155 (eenvijfvijf) is een collectief dat dans en video op spetterende wijze combineert. Nadat de mannen de poppodia en festivals veroverden met ‘LIJF’, keren ze terug naar de theaters met ‘Motors’. Dat ze daar thuishoren, hoeven ze niet meer te bewijzen. “Een explosie van onversneden dansplezier”, schreef Het Parool en gaf vier sterren aan ‘Episch’.
Wat ‘Motors’ precies is, valt moeilijk te zeggen. Is het theater, is het dans, is het iets met motoren? Gaat het over vrienden die altijd alles samendoen en stiekem ook hun eigen identiteit weten te behouden? “Dikke boeie”, aldus de mannen, want als je maar hard genoeg gas geeft, hoort niemand je huilen in je helm. 155 maakt in ieder geval voorstellingen vanuit hun fascinatie voor de wereld waarin zij (en wij) nu leven en bewegen. En ja, motoren en dans zijn toevallig wel hun grootste hobby’s.
Foto: Eva Beeftink
De straten zijn grijs, de toekomst onzeker. Om je heen muren van baksteen en beton. Maar als je hoog genoeg springt, belandt je op het dak, waar de zon schijnt. Op het dak is er lucht. ‘Modern Samurai’ is een spetterende ISH-voorstelling vol freerunning, breakdance en martial arts. Marco Gerris is geïnspireerd door de Franse speelfilm ‘Yamakasi’ uit 2001, waarin een groep jonge sensatiezoekers de benauwde sfeer van de achterstandswijken probeert te ontvluchten via urban sport. Maar de jongens hebben nog een doel: precies genoeg geld stelen van de rijken om de hartoperatie van een arm kind uit de buitenwijk te kunnen betalen.
Jens van Daele’s Burning Bridges
Met ‘NachtHexen I’ startte Jens van Daele afgelopen seizoen een cyclus over heldinnen uit de wereldgeschiedenis. Hij baseert de serie op een Russisch nachtbommenregiment, Taman geheten, dat in zijn geheel, van piloten tot technici, uit vrouwen bestond. Met lichte zweefvliegtuigjes bombardeerden deze nachtheksen tijdens WOII met succes Duitse stellingen. Deel één, waarin Jeanne d’Arc centraal stond, kreeg vier sterren van de Volkskrant: “Choreograaf Jens van Daele vervlecht de geschiedenissen subtiel tot een pakkend geheel. (…) Stoere, krachtige bewegingen.”
Ook in het vervolg brengt Van Daele’s immer van bezetting wisselende collectief van dansers, muzikanten, schrijvers, acteurs en dramaturgen een ode aan straffe vrouwen in sterke tijden. ‘NachtHexen II: La Parisienne’ is krachtige en ingetogen dans, stevig en gevoelig teksttheater en doordringende en verstillende livemuziek.
‘Ballet Black & White’ is een toegankelijke balletvoorstelling vol romantiek, humor en contrasten, waarin (neo)klassiek en modern ballet, maar ook wart en wit versmelten tot een vloeiend geheel. Waarom is de Stervende Zwaan altijd wit, terwijl in ‘Het Zwanenmeer’ twee ballerina’s als de Witte Zwaan en de Zwarte Zwaan beiden de hoofdrol dansen? In de balletwereld is zwart-wit vaak een thema geweest, denk aan ‘Noir et Blanc’ van Serge Lifar, de vernieuwende balletten van George Balanchine of de zwart-witperiode van Jiří Kylián.
Voor de jonge toptalenten van De Dutch Junior Dance Division componeren artistiek leiders Rinus Sprong en Thom Stuart een wereld van uitersten. Een voorstelling die als een trein voorbijraast door het soms ruige landschap van dans en ballet, met meesterwerken uit de negentiende eeuw, wereldpremières en een ballet van de vermaarde choreograaf Nils Christe.
